Terapia Integracji Sensorycznej (terapia SI, terapia zaburzeń przetwarzania sensorycznego) – terapia dla dzieci z zaburzeniami przetwarzania sygnałów płynących z otoczenia, mająca na celu przywrócenie prawidłowej reakcji na sygnały zmysłowe w celu usprawnienia codziennego funkcjonowania. Jeśli przetwarzanie wrażeń zmysłowych w mózgu jest nieprawidłowe, wówczas nie może on integrować wrażeń sensorycznych. Manifestuje się to zaburzeniami:
-percepcji wzrokowej,
-słuchowej,
-koordynacji wzrokowo-ruchowej,
-motoryki małej,
-czucia powierzchownego,głębokiego i czucia ucisku,
-schematu ciała,
-orientacji przestrzennej.
Dziecko bazując na nieprawidłowych doświadczeniach zmysłowych ma problemy z planowaniem działań ruchowych, ze skupieniem uwagi, nadpobudliwością, nadwrażliwością na bodźce, kontrolą emocji.
Teoria Integracji Sensorycznej bazuje na neuroplastyczności mózgu – zdolności do tworzenia nowych połączeń nerwowych oraz uczenia się. Zakłada się, że dzięki neuroplastyczności odpowiednia stymulacja układu nerwowego może powodować powstawanie nowych, adekwatnych do sytuacji, reakcji adaptacyjnych (można „nauczyć mózg” właściwej reakcji na te bodźce zmysłowe).
